Η Βίβλος δεν αποτελεί μόνο μία συλλογή Ιερών Βιβλίων, την πηγή της πίστης για τους Εβραίους και τους Χριστιανούς, αλλά επίσης και μία απίστευτη πηγή γνώσης για τον αρχαίο κόσμο. Η λέξη χαλκός εμφανίζεται στη Βίβλο δεκαέξι φορές, ενώ σε σύγκριση ο χρυσός 359 φορές και το ασήμι (άργυρος) οκτώ φορές. Ο μπρούτζος, το κράμα του χαλκού με κασσίτερο (Sn), αναφέρεται στη Βίβλο 98 φορές, ενώ ο ερυθρός μπρούτζος (gunmetal) οκτώ φορές. Στη Βίβλο βρίσκουμε επίσης πληροφορίες για μεταλλεία (2) και μεταλλουργεία-χυτήρια (26).

Από που προερχόταν ο χαλκός που χρησιμοποιούσαν τα διάφορα βασίλεια για την κατασκευή όπλων, εργαλείων και άλλων τεχνουργημάτων? Αρχαιολογικές έρευνες και εκτεταμένη ανάλυση των βιβλικών κειμένων βοήθησαν στην λεπτομερέστερη μελέτη του ερωτήματος αυτού. Μία από τις πηγές του χαλκού ήταν η επονομαζόμενη βιβλική περιοχή Edom, η οποία τοποθετείται νοτιοδυτικά του Ισραήλ. Το κράτος αυτό ιδρύθηκε πριν τη δημιουργία του Εβραϊκού κράτους από τον Ησαύ, αδερφό του Ιώβ. Μεταξύ 10ου-9ου αιώνα π.Χ. αποτελούσε ένα σημαντικό κέντρο εξόρυξης και μεταλλουργίας χαλκού.

Σύμφωνα με τη Βίβλο, τα μεταλλεία χαλκού βρίσκονταν στην κοιλάδα Wadi al-Araba ως τμήμα του Ιορδάνη ποταμού που εκτείνεται προς νότο από την Νεκρά Θάλασσα μέχρι τον κόλπο της Aqaba στο ανατολικό άκρο της Ερυθράς Θάλασσας (Ιώβ 28: 2-4). Χαλκός επίσης εντοπιζόταν στο βουνό της Γης της Επαγγελίας (Δευτερονομία 8:9). Κατά την περίοδο του βασιλιά Σολομώντα, κατασκευάζονταν χυτά από χαλκό κοντά στην Sukkot (Βασιλειών Α´ 7: 14-46, Χρονικά 4: 1-18). Μεταλλεία χαλκού αναφέρονται επίσης στην Κύπρο, από την οποία γινόταν εισαγωγή σε διάφορες περιοχές (Jawan, Tubal και Meszech, Ιεζεκιήλ 27:13).

Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια δεν αποτελούν μόνο αριστουργήματα της Ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, αλλά αποτελούν επίσης ιδανικές πηγές για την μελέτη της χρήσης του χαλκού στην αρχαιότητα. Τα μεμονωμένα εδάφια του Ομηρικού έπους για το Ίλιον, αποτελούν μέχρι τις μέρες μας απόδειξη της ποικιλότητας των χρήσεων του χαλκού από τους Αρχαίους Έλληνες, τους Τρώες και των υπόλοιπων εθνών που συμμετείχαν σε αυτή τη σύγκρουση πολλά χρόνια πριν.

Τα έπη του Ομήρου δεν αναφέρουν μόνο πολεμιστές ενδεδυμένους με ερυθρό ορείχαλκο, αλλά επίσης δίνουν τη δυνατότητα να μάθουμε τα μυστικά της δουλειάς των Ελλήνων μαστόρων. Αξίζει να γίνει αναφορά στην περιγραφή της ασπίδας του Αχιλλέα κατά την κατασκευή της από τον θεό Ήφαιστο.

[Ραψωδία Σʹ: 474-477] Ρίχνει μετά καλάι κι ατίμητο μες στη φωτιά χρυσάφι κι ασήμι και χαλκό ακατάλυτο, και γρήγορα απιθώνει το αμόνι το τρανό στο κούτσουρο, και πήρε στο 'να χέρι τη δυνατή βαριά, και στο άλλο του χερώνει το διλάβι.

[Ραψωδία Σʹ: 478-480] Κι έπλασε πρώτα δυνατήν ασπίδα και μεγάλην, όλην με τέχνην και τριπλόν λαμπρόν τριγύρω κύκλον με πέντε δίπλες έγινεν η ασπίδα και σ' εκείνην 480 λογιών εικόνες έπλαθε με την σοφήν του γνώσιν. (…)

[Ραψωδία Σʹ: 606-616] Τον ποταμόν Ωκεανόν και δυνατόν και μέγαν γύρω στον κύκλον έθεσε άστραφτεν όσο η φωτιά δεν λάμπει, κράνος κατόπι στερεόν αρμόδιον στο κεφάλι, καλότεχνο με της στερεής ασπίδος. Και την τρανήν ως του 'καμεν ασύντριφτην ασπίδα, θώρακα κάμνει π' ολόχρυσο στην κορυφήν του λόφον, και από λεπτόν κασσίτερον μορφώνει τες κνημίδες. Και όλα τα όπλα ως έκαμε τα σήκωσε ο τεχνίτης και του Αχιλλέως τα 'βαλεν εμπρός εις την μητέρα. Και αυτή με τ' όπλα π' άστραφταν, του Ηφαίστου δώρο, εχύθη ωσάν γεράκι απ' την κορφήν του χιονισμένου Ολύμπου.

Μετάφραση: Καζαντζάκης – Κακριδής (1955)

Κατά την περίοδο του Μεσαίωνα, ο χαλκός δεν θεωρούνταν τόσο πολύτιμος, όσο ήταν τους προηγούμενους αιώνες. Η εξόρυξή του συνδεόταν με τη ζήτηση για άργυρο, ο οποίος ήταν και η βάση της νομισματικής οικονομίας της Ευρώπης από τον 8ο αιώνα.

Την περίοδο μεταξύ 10ου και 15ου αιώνα εντοπίζονται αρκετά μεταλλευτικά κέντρα σχετιζόμενα με την εξόρυξη αργύρου και χαλκού. Οι παλαιότερες πηγές μας ενημερώνουν για την ανακάλυψη κοιτασμάτων χαλκού στον λόφο Rammelsberg, πάνω από το Goslar (Harz, Γερμανία), το οποίο από τον 10ο αιώνα αποτελούσε αυτοκρατορικό τόπο κατοικίας. Εκτιμάται πως μέχρι το τέλος του 14ου αιώνα, 140.000 τόνοι χαλκού εξορύχθησαν μόνο από την θέση αυτή. Λίγο αργότερα, χαλκός άρχισε να εξορύσσεται γειτονικά του Mansfeld, Γερμανία (11ος -12ος αιώνας). Τον 13ο αιώνα παρατηρήθηκε έξαρση μεταλλευτικής δραστηριότητας στην περιοχή της σημερινής Δημοκρατίας της Τσεχίας, συμπεριλαμβάνοντας και την Kutna Hora (Κεντρική Βοημία, Τσεχία). Ο άργυρος από τα κοιτάσματα αυτά αξιοποιήθηκε από τον βασιλιά Βάτσλαβ ΙΙ σε νομισματικές μεταρρυθμίσεις, εισάγοντας τις πένες στην Πράγα. Στην Kutna Hora εξορύχθησαν 2.500 τόνοι αργύρου και 100.000 τόνοι χαλκού.

Επιφανειακές αναπτύξεις μεταλλευμάτων χαλκού, γειτονικά των Ουγγρικών μεταλλευτικών πόλεων Banska Bystrica, Bańska Stiavnica και Kremnica, αποτελούσαν σημαντικά κοιτάσματα της περιόδου, και ο χαλκός εξαγόταν από εκεί σε όλη την Ευρώπη. Τα μεταλλεία αυτά ήταν ενεργά από τον 13ο αιώνα, αν και η άνθισή τους παρατηρήθηκε κυρίως τον 15ο και τον 16ο αιώνα. Εκτιμάται πως μεταξύ 1495 και 1546, παρήχθησαν από την εταιρία Fuggers (Γερμανική οικογένεια τραπεζιτών) στην περιοχή Banska Bystrica περίπου 30.000 τόνοι χαλκού και 115 τόνοι αργύρου.