Obliczono, że aż 80% miedzi kiedykolwiek wydobytej jest nadal w użyciu lub jest dostępna do ponownego przetworzenia. Dzięki tej właściwości możemy przyjąć, że miedź wydobyta przed tysiącem lat nadal znajduje zastosowanie w nowoczesnych urządzeniach. Możliwość pozyskiwania miedzi z surowców wtórnych, bez straty na jej jakości, jest obecnie jedną z najważniejszych korzyści czerwonego metalu. Przyjmuje się, że aż 40% europejskiego zapotrzebowania na miedź zaspokajane jest przez metal pozyskiwany z surowców wtórnych.

Średniego rozmiaru samochód zawiera nawet do 22,5 kg miedzi. Bez miedzi nie mielibyśmy elektrycznych i elektronicznych elementów wyposażenia, inteligentnych silników, wspomagania skrzyni biegów, rozbudowanych systemów czujników i systemów dostarczających nam zarówno informacji jak i rozrywki. Wciąż rozbudowywane, wydajne systemy elektryczne w nowoczesnych pojazdach wymagają coraz więcej prądu, czyli coraz więcej miedzi.

Największe przybrzeżne turbiny wiatrowe na morzach Północnym i Bałtyckim zawierają do 30 ton miedzi w jednym urządzeniu. Miedź używana jest w nich głównie w generatorach pierścieniowych turbin. Wyprodukowanie jednej tony miedzi emituje mniej niż jedną tonę dwutlenku węgla. Przez wieloletnie użytkowanie miedzi w turbinach wiatrowych oraz produkcję zielonej energii ograniczyć można wielokrotnie emisję CO2 do atmosfery.

Od patelni do smażenia konfitury naszych babć po garnki najlepszych szefów kuchni, odznaczonych gwiazdkami Michelin, miedziane naczynia są bezkonkurencyjne!!!. Dlaczego? Ponieważ miedź jest najlepszym surowcem produkcji naczyń kuchennych. Wspaniale przewodzi ciepło, dając nam równomiernie rozłożoną i stałą temperaturę oraz ogranicza bezwładność cieplną potraw. Również właściwości antybakteryjne sprawiają, że przyrządzane w naczyniach miedzianych potrawy są znacznie zdrowsze.

Mikroby odkryto dopiero w XIX w., lecz prozdrowotne właściwości miedzi znane były już w starożytności. Egipcjanie, Grecy, Rzymianie i Aztekowie używali związków miedzi do leczenia chorób i utrzymywania higieny. Egipcjanie używali miedzi jako środka sterylizującego wodę pitną i do odkażania ran. Hipokrates traktował otwarte rany i podrażnienia skórne miedzią. Rzymianie spisali liczne zastosowania miedzi przy leczeniu przeróżnych chorób. Aztekowie leczyli miedzią stany zapalne gardła, a Persowie i Hindusi stosowali miedź na wrzody, infekcje oka i owrzodzenia organów płciowych.

Miedź jest bardzo ważna dla zdrowia ma wpływ na nasze życie od zarodka aż po starość. Wraz z żelazem i cynkiem, miedź jest odpowiedzialna za nasze zdrowie i dobre samopoczucie. Potrzebujemy jej przy wykształcaniu naczyń krwionośnych, zdrowego serca, do stabilizacji włókien kolagenowych i tkanki łącznej. Miedź jest także niezbędna dla rozwoju mózgu i skutecznej komunikacji pomiędzy komórkami nerwowymi w mózgu oraz dla zdrowych zębów i kości.

W starożytności, w okresie kryzysu monetarnego Cesarstwa Rzymskiego srebrne denary zawierały jedynie kilka procent kruszcu stając się monetą miedzianą. W dobie XXI wieku miedź jest powszechnie wykorzystywana jako metal menniczy. Euro wytwarzane jest z różnych stopów miedzi, w tym złota nordyckiego, które stworzono na potrzeby tej waluty. Od starożytności wiele się zmieniło. To właśnie miedź wyparła srebro oraz złoto z produkcji monet i stała się najbardziej powszechnym surowcem menniczym. Obecnie polskie monety obiegowe produkowane są z wykorzystaniem stopów miedzi.

Archeolodzy odkryli, że rur wykonanych z miedzi użyto do wykonania wodociągu już w starożytnym Egipcie, około 2750 roku p.n.e. Przykład takiej instalacji można zobaczyć w Narodowym Muzeum w Berlinie. Pierwszy znany miedziany wodociąg pochodzi z okolic piramidy Sahura z Abusir. Mimo upływu lat instalacja z miedzi nadal ma się świetnie, w przeciwieństwie do świątyni, z okolic której pochodzi. Jest to niezbity dowód na to, że miedź jest wytrzymałym materiałem. Współcześnie jest wykorzystywana powszechnie również w technice grzewczej i instalacjach wodociągowych.

Znakomite przewodnictwo miedzi czyni ją niezwykle użyteczną w dziedzinie medycyny. Warstwa miedzi na skalpelu chirurga przewodzi prąd, który podgrzewa ostrze, sprawiając, że staje się ono elektro-kauterem. Jest to niezwykle przydatne przy tamowaniu krwawień podczas operacji czy przy usuwaniu zniszczonej lub zmienionej chorobowo tkanki.

Większość płytek drukowanych, używanych w urządzeniach elektronicznych, powstaje przez laminowanie warstwy miedzi w elastycznym filmie, a następnie usunięcie jej nadmiaru. W efekcie na płytce pozostają tylko cienkie miedziane linie przewodzące prąd. Najnowsza metoda produkcji płytek drukowanych stosuje technologię drukowania strumieniowego, która nadrukowuje na płytki tyle miedzi, ile jest potrzebne, eliminując odpady i obniżając koszt produkcji płytek.

Zbilansowana dieta pomaga uniknąć niedoborów miedzi, a zalecana dzienna dawka do spożycia to ok. 1 mg. Niektóre produkty są wyjątkowo bogate w miedź, np.: orzechy, ziarna, ciecierzyca, wątróbka czy ostrygi. Naturalne pokarmy, takie jak zboża, mięso czy ryby zawierają dość miedzi by zaspokoić 50% dziennego zapotrzebowania. Są też bardziej zaskakujące i pyszne źródła miedzi, jak na przykład kakao i czekolada.

Miedź jest surowcem używanym od tysięcy lat w budownictwie oraz architekturze. Miedziane dachy świątyń, pałaców czy budynków użyteczności publicznej, rynny, rzygacze, odgromniki to tylko niektóre z zastosowań tego metalu. Tak powszechne zastosowanie miedzi wiąże się z jej trwałością i odpornością na czynniki atmosferyczne oraz środowiskowe. Okres eksploatacji dachu wykonanego z miedzi wynosi od 100 do 300 lat. Na przestrzeni tych lat następuje ciągła zmiana kolorytu elementów dachu. Jest to spowodowane tworzeniem się, w wyniku utleniania miedzi, warstwy zasadowego węglanu miedzi nazywanego patyną. Kolor dachu zmienia się od jasno-czerwonorudego poprzez ciemnobrązowy do charakterystycznego zielonego.

W architekturze miedź to również pomniki i instalacje, służące upamiętnieniu ważnych wydarzeń czy osób, ale również upiększaniu przestrzeni kreowanej ręką człowieka. Pomniki stają się bardzo często symbolem narodów czy miast (nowojorska Statua Wolności, Kolumna św. Marka w Wenecji, kopenhaska Syrena, Manneken pis w Brukseli czy legnicki pomnik przyjaźni).